Dwór Deulowitz

Zabytki

Opis obiektu

Budynek dworu Deulowitz jest dwukondygnacyjnym, otynkowanym obiektem, domkniętym czterospadowym dachem mansardowym. Prostokątne okna zostały ozdobione prostym obramowaniem tynkowym. Nieco wysunięte w stosunku do bryłu głównej wejście główne, dostępne jest ze szczytu niewielkiego tarasu. Nad wejściem znajduje się tablica z piaskowca z herbem sojuszu budowniczego von Elterlein i jego żony Friederike Charlotte Tugendreich von Klitzing, z podaniem roku budowy 1788 i nazwiskiem »P. J. Dittrich« dla nadwornego rzeźbiarza drezdeńskiego Philippa Jacoba Dittricha. Od strony północnej od ulicy znajduje się ogród zimowy z francuskimi drzwiami i prowadzącymi do ogrodu schodami. Nad wyjściem do ogrodu zimowego, na dłuższym boku budynku znajdują się trzy, a na wąskim dwa wykusze, zwieńczone dachami dwuspadowymi.

Historia obiektu

Dwór wzniesiony został w 1788 roku jako część majątku Johanna Augusta von Elterlein. Budynek zbudowano po zachodniej stronie dawnej drogi wiejskiej. Już w 1799 roku obiekt został sprzedany rodzinie Helmigków, którzy byli jej właścicielami do połowy XIX wieku. Potem kilkukrotnie zmieniali się właściciele. W latach dwudziestych XX wieku majątek należał do Carla Rudolfa Bergmanna, właściciela fabryki w Berlinie. W czasach socjalistycznych dwór początkowo należał dawny do rady powiatu Guben, służąc od 1 kwietnia 1950 roku jako dom starców. W 1993 roku Niemieckie Towarzystwo Pomocy Seniorom i Pomocy Chorym (niem. Deutsche Seniorenförderungs- und Krankenhilfegesellschaft (DSK)) przejęło budynek od powiatu Szprewa-Nysa. Obecny zarządca obiektu, firma „Pro Seniore Residenz”, po przeprowadzeniu kompleksowych prac remontowo-modernizacyjnych, rozpoczęła od roku 2006 oferować na terenie dworku pełen zakres usług dla seniorów, nie chcących lub nie będących w stanie mieszkać samodzielnie. Do użytku pensjonariuszy oddano również park oraz nienotowany budynek w kształcie litery L, usytuowany w stosunku do dworu na jego północnym zachodzie. Pierwotna architektura krajobrazu wraz z historycznym dziedzińcem nie została jednak zachowana.

Przez dwa stulecia właściciele majątku rycerskieg i szlacheckiego z dworu Deulowitz decydowałi o losach lokalnej ludności. Dwór jest dobrym przykładem typowych dla tego regionu, osczędnych w formie rezydencji magnackie, które powstały w Niederlausitz około 1800 roku. Wyjątkiem tej prostoty jest herb nad głównym wejściem, będącym dziełem rzeźbiarskie mało znanego artysty z końca XVIII wieku.