Kościół dawnego ewangelicko-augsburskiego obrządku pw. Dobrego Pasterza (niem. Kirche des Guten Hirten)

Zabytki

Opis obiektu

Monumentalna, żywa budowla z elementami stylu neoromańskiego, wczesnego neogotyku, secesji i ruchu reformatorskiego. Kościół jednohalowy na nieregularnym rzucie, nakryty dwuipółprzęsłowym sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Budynek składa się z kilku przesuniętych w pionie budowli, częściowo domkniętych dachem dwuspadowym a częściowo czterospadowym. Misterne wnętrze zachowało się prawie w całości. Składają się na nie drewniana ambona, chrzcielnica z mosiężnymi wstawkami, ołtarz, trzy duże okna witrażowe autorstwa artysty Wernera Juzy z 1983 roku, obraz Dobrego Pasterza autorstwa historyka Paula Thumanna, drewniany chór na mocne filary z organami z firmy Sauer.

Historia obiektu

Kościół Dobrego Pasterza powstał na zlecenie wytwórcy kapeluszy i radnego miejskiego Friedricha Wilke ku pamięci jego zmarłego syna. Do prac projektowych zatrudnił on znanych już sobie ze współpracy nad Naemi-Wilke-Stift oraz znajdującej się obok willi Maxa Wilke pary berlińskich architektów Alfred Grenander i Otto Spalding. Budynek wraz z otaczającą go architekturą krajobrazu powstał w latach 1900-1903. Sam Wilke był członkiem istniejącej od 1836 r. ewangelicko-luterańskiej kongregacji Dobrego Pasterza w Guben. Ufundowana przez niego budowa kościoła znaczyła bardzo dużo dla liczącej wtedy jedynie 200 wiernych wspólnoty – po raz pierwszy bowiem mieli oni swoją własną świątynię.

Kościół przetrwał wprawdzie II wojnę światową, ale uległ zniszczeniu - dopiero w latach 70. XX wieku możliwym była jego kompleksowa renowacja. W trakcie gruntownych prac remowacyjno-konserwatorskich, trwających w latach 1980-1983 przeprojektowano wnętrze kościoła, uzupełniając je m.in. o barwne witraże artysty Wernera Juzy.