Opis obiektu
Neoklasycystyczna willa przy Alte Post Str. 61 jest jednym z najbardziej reprezentacyjnych jak i najstarszych przykładów architektury w Euromieście Guben-Gubin. Jest to podpiwniczony, dwupiętrowy i wielobryłowy budynek, opinany na planie zbliżonym do litery L. Jego frontowa fasada składa się z trzech części: środkowego, trzyosiowy ryzality z reprezentacyjnym wejściem na parterze zadaszonego podcieniem z kolumnami; dwoma dwukondygnacyjnymi skrzydłami (od wschodu dwuosiowe, od północy i południa trzyosiowe) z flankowanymi oknami i znajdującym się ponad gzymsem świetlikiem. Symentryczne bryły dokmnięte zostały pałskim, czterospadiwym dachem. Znajdujące się od strony ulicy cztery wysokie prostokątne okna zostały ozdobione gówrnym obramowaniem wspartym, na którtkich konsolach wolutowych z dekoracją kobiecej głowy/ Całość wieńczy bogato zdobiony fryz.
Na piętrze środkowej części znajduje się taras z widokiem na Nysę Łużycką, wsparty na dwóch kolumnach i filarach stylizowanych w dorobku korynckim. Łukowe drzwi balkonowe oraz okna na piętrze są łukowe domknięte zostały od góry misternie wykonanym gzymsem oraz znajdującym się nad nim fryzem, w który wpisana została płaskorzeźba kobiet. Całość domyka bogato zdobiony tympanon z ząbkowaniem w podstawie, oraz oddzielony od neigo simą prosty, dwuspadowy dach. Ząbkowanie ciągnie się przez cały odwód środkowych jak i bocznych części.
Bryła willi jest nieco cofnięta w stosunku do ulicy, przy której się znajduje.
Historia obiektu
Ta piękna willa została zbudowana około 1875 roku i przez długi czas była własnością firmy Berlin-Gubener Hutfabrik (BGH), której fabryki graniczyły (i po części nadal graniczą) z opisywanym budynkiem bezpośrednio od północy i zachodu. Przed II wojną światową właścicielem całego kompleksu nieruchomości był dr jur. Alexander Lewin, który m. in. „od 1914 roku członkiem zarządu BGH, a od 1920 dyrektorem generalnym BGH”. 6 marca 1933 został on ponownie wybrany na przewodniczącego Izby Przemysłowo-Handlowej w Cottbus, ale miesiąc później musiał zrezygnować z urzędu z powodu narastających nastrojów antysemickich, które dotykały go bezpośrednio z powodu jego żydowskiego pochodzenia. Na początku września 1938 roku, w ramach nazistowskiej polityki eliminacji ludności semickiej z życia publicznego i gospodarczego Niemiec, Lewin zmuszony został do rezygnacji z piaskowanych przez siebie stanowisk. Rok później ze względu na narastające represje uciekł wraz z zrodziną do Szwajcarii. 4 sierpnia 1941 roku minister spraw wewnętrznych III Rzeszy cofnął mu niemieckie obywatelstwo, co oznaczało również konfiskatę całego posiadanego przez neigo majątku, w tym willę przy Alte Post Str. 61.
Od 1945 roku, przez cały okres socjalistyczny budynek zamieszkiwało wiele rodzin. Od 1992 do 2011 roku nieruchomość stała pusta. W 2012 willa została kupiona przez biznesmena z Eisenhüttenstadt, który 4 lata później przeprowadził gruntowny remont. Obecnie willa służy jako dom spokojnej starości.