Szpital fundacji Naemi-Wilke wraz z budynkami pomocniczymi

Zabytki

Opis obiektu

Dokładna lokalizacja pierwotnych trzech budynków mieszkalnych i dwóch niskich budynków, które początkowo tworzyły szpital, nie jest znana. Najstarszą zachowaną do dziś częścią jest „Dom Klementynek” (niem. "Clementinenheim"), który obecnie służy jako siedziba administracji.

Główny budynek szpitala to dwukondygnacyjny otynkowany obiekt na planie trzech, połączonych ze sobą prostopadłościanów, wpisanych w kąt rozwarty. Środkowa, trzykondygnacyjna część, mieszcząca również wejście główne została domknięta dwuspadowym dachem – tuż przed budynkiem utworzono niewielki podjazd. Nad portalem wejściowym osadzono napis „Naemi-Wilke-Stift”. Obok zachodniego skrzydła znajduje się dom klementynek z segmentowymi łukowymi oknami i dwuspadowym dachem. Od strony dziedzińca znajdują się budynki użytkowe (kotłownia, pralnia i kaplica), połączone ze sobą zabudową niskoskrzydłową. Dachy są opuszczone, a szczyty zakrzywione. Nad wejściem do kaplicy widnieje napis „Wiem, że mój Zbawiciel żyje” (niem. "Ich weiß, dass mein Erlöser lebt").

Historia obiektu

W 1878 roku wytwórca kapeluszy J.F. Wilke założył fundację ku pamięci jego młodo zmarłej córki Naemi. Rok później dobudowano przedszkole i szpital dziecięcy z 14. łóżeczkami. W 1884 roku powstał macierzysty dom diakoński, cztery lata później przekonwertowany na ewangelicko-luterański. W 1898 roku oddano do użytku oficynę do pracy na rzecz osób niepełnosprawnych. Rozbudowany w 1903 roku szpital pełnił podczas I wojny światowej funkcję lazaretu. Ze względu na stale powiększającą się liczbę chorych budynke powiększono w latach 1927-28 o zachodnie i wschodnie skrzydła.

" W ramach akcji T4, polegającej na eliminacji „życia niewartego życia” (od 1939), w czasie narodowego socjalizmu, w maju 1940 r. zaprzestano pracy na rzecz niepełnosprawnych na skutek dokonanego mordu na dzieciach i młodzieży. W roku 2006 wzniesiono kamienie pamięci dla upamiętnienia tej zbrodni*".

Od zakończenia II wojny światowej aż do roku 1995 obiekt służył głównie do opieki nad osobami starszymi. W 1992 roku prywatna fundacja przejęła szpital miejski i poszerzyła zakres oferowanych w nim usług. Od roku 2000, czyli momentu generalnego remontu i rozbudowy, powstały kolejne nowe oddziały i skrzykła, w tym budynek z salami łóżkowymi (2007) oraz kolejne skrzydło (2012).

*Cytat ze strony: https://www.naemi-wilke-stift.de/pl/fundacja/historia.html