Opis obiektu
Zabytkowy zespół fabryczny położony nad brzegiem Nysy, z którego do dziś zachowały się tylko pojedyncze budynki i pozostałości klauzury: sześciokondygnacyjny, zniszczony żelbetowy budynek fabryczny z funkcjonalnymi oknami, dzielonymi metalowymi kratami oraz potężną wieżopodobną klatką schodową z przodu. Budynek magazynowy na wełnę został wykonany w konstrukcji ceglano-żelaznej domkniętej dwuspadowym dachem mansardowym i wykończony dużą, dwuskrzydłową drewnianą bramą z żelaznymi okuciami. Pomiędzy budynkiem fabrycznym a magazynem znajduje się neobarokowy budynek administracyjno-mieszkalny dawnej fabryki sukna.
Historia obiektu
Przemysł sukienniczy w Guben ma wielowiekową tradycję. Sama opisywana tu firma rozpoczęła swoją działalność już w 1592 roku, a swoją międzynarodowo rozpoznawalną nazwę Fa. C. Lehmann’s Wwe. & Sohn nosiła od 1885 roku. Była to największa fabryka sukna w Guben, zajmujęcej się prawie wszystkimi etapami produkcyjnymi sukna i odzieży.
Główna filia przedsiębiorstwa znajdowała się na piaszczystym terenie zindustrializowanego obszaru miejskiego, ograniczonym od wschodu przez Nysę. Ze względu na swą niebotyczną kubaturę jak i dość niefortunne ułożenie fundamentów na dość ruchliwym, piaskowym podłożu, budynek często ulegał uszkodzeniom i wymagał regularnych prac remontowych. W roku 1938 firma została poszerzona o dodatkowe, wywłaszczone przez władze nazistowskie, żydowskie przedsiębiorstwo „Reissner Wohl & Co. Nachf.”. Żydowska część nazwy została wykreślona z rejestru handlowego w lipcu 1941 roku, a samą firmę sukienniczą przemianowano na „Bärentuch-Werke”.
W 1936 roku właścicielem firmy był Carl Ernst Lehmann. Za jego kierownictwa, do 1945 roku przedsiębiorstwo to było liderem w produkcji tkanin na płaszcze, z około 250 krosnami i zastrudnionymi 1200 pracownikami. Od 1948 roku zostało przemianiowane na VEB Gubener Wolle i przejętę w ręce państwowe. Firma działała aż do upadku muru berlińskiego.