Tablica upamiętniajca ofiary dawnego obozu koncentracyjnego w Parku Alberta Koeniga

Atrakcje turystyczne

Opis obiektu

Na terenie obecnej oczyszczalnii ścieków w Gubinie znajdował się w latach 1943-195 nazistowski obóz koncentracyjny dla robotnic przymusowych „Koenig-Park”. Ciemną historię tego miejsca od 2017 roku opisuje tablica pamiątkowa, w której tle tekstu widnieje akwarelowy motyw kwiatowy artystki i byłej więźniarki obozu Lenke Rothman (1929-2008). Tekst autorstwa Andreasa Petera głosi: „W czasie II wojny światowej znajdował się w tym miejscu obóz „Koenig-Park” dla francuskimi i włoskimi wieźniów wojennych oraz żydowskich robotnic przymusowymi m.in. z Węgier i Polski. Była to filia zewnętrzna obozu koncentracyjnego Groß Rosen. Robotnice przymusowe musiały pracować w filli fabryki „Lorenz AG" przy Ufer Str. Przed ich „marszem śmierci” do Bergen-Belsen na początku lutego 1945 roku, które przeżyło niewiele z nich, niezdolne do transportu kobiety i dziewczynki zostałz zamordowane na terenie obozu".

Historia obiektu

W sierpniu 1943 roku na wschód od Nysy, z dala od oczu mieszkańców Guben, oddano do użytku obóz koncentracyjny w Guben. Znajdujący się w lesie, na terenie Parku Koeniga obiekt zabezpieczono elektrycznym ogrodzeniem. Więzione były tu głównie żydowskie kobiety i dziewczęta z Węgier i Polski oraz jeńcy wojenni z Włoch i Francji. Codziennie około 1000 więźniów było transportowanych do fabryki berlińskiej firmy C. Lorenz AG produkującej sprzęt radiowy, która w 1943 roku została przeniesiona z jej głównej filli do Guben z powodu masowych ataków powietrznych na Berlin. Produkcję ulokowano w hali Berlin-Gubener Hutfabrik AG - wcześniej należącej do żydowskich założycieli Apeliusa Cohna i Hermanna Lewina, których przymusowo wywłaszczono w 1938 roku ze względów na ogólnoniemieckie, zintesywikowane represje Żydów.

Pomimo niewystarczającej ilości żywności, odzieży zimowej i usług medycznych, nieliczni ocaleni opisywali warunki panujęce w obozie jako lepsze, niż w porównaniu do tych panujących Auschwitz. W lutym 1945 roku obóz zlikwidowano, wysyłając większość więźniów w „marsz śmierci” do Jüteborga, skąd później przetransportowano ich do obozu zagłady Bergen-Belsen. 150 wyczerpanych i niezdolnych do marszu kobiet i dziewcząt zamordowano jeszcze w obozie - ich egzekucja została dobrze udokumentowana w pamiętniku ocalałego włoskiego wieźnia wojskowego Carlo Vico. Do dziś nie odnaleziono jednak masowego grobu pomordowanych ofiar.